«Իրատես»․ Այս ա­մե­նում լավ բան կա. բո­լո­րը բո­լո­րի ի­րա­կան դեմ­քը տե­սան, ով ին­չի է ըն­դու­նակ, ինչ մտա­վոր ու հոգևոր ար­ժեք­նե­րի կրող է

Մի ան­հայտ ձեռք կար­ծես բո­լո­րին նույն ուղ­ղու­թյամբ է տա­նում, ու ոչ մե­կը չգի­տի, թե ուր է գնում։ Վաղ­վա տես­լա­կա­նը մշու­շոտ է, ա­նո­րո­շու­թյու­նը՝ շատ։ Մար­դիկ մի­մյանց աչ­քե­րում փոր­ձում են ի­րենց հու­զող հար­ցի պա­տաս­խա­նը գտ­նել, իսկ այդ հար­ցը մեկն է՝ վեր­ջը ի՞նչ է լի­նե­լու։ Այս ի­րա­վի­ճա­կի հա­մար շատ տի­պիկ խոսք ու­նի հայտ­նի ֆիլ­մի ա­ռա­վել հայտ­նի հե­րո­սը. «Ոչ ոք չի ու­զում տա­նուլ տալ, բո­լորդ էլ վերց­նել եք ու­զում։ Բո­լո­րի­նը՝ ինձ, ի­մը՝ ինձ, նրա­նը՝ ինձ, քո­նը՝ ինձ։ Մա­զա­լու են մար­դիկ»։ Ցա­վոք, մեր կյան­քի ա­մե­նօ­րյա մասն են դար­ձել ար­հես­տա­կան օ­րա­կար­գե­րը, «փու­չիկ» թվե­րը, ի­րա­վի­ճա­կա­յին, շատ հա­ճախ ան­հե­թեթ լու­ծում­նե­րը։ Ա­մեն ին­չի ա­ղը դուրս է ե­կել, տրա­մա­բա­նու­թյու­նը՝ բթացել։

Դա­տար­կու­թյու­նը շա­տա­ցել է։ Ի­հար­կե, այն­պես չէր, որ նախ­կին իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի ժա­մա­նակ ա­մեն ինչ են­թարկ­վում էր տրա­մա­բա­նու­թյան, և կյանքն էլ հրա­շա­լի էր, բայց այս­քան «ան­համ» ու ան­հս­տակ չէր ա­մեն ինչ։ Սա­կայն այս ա­մե­նում մի լավ բան կա. մարդ­կանց ներ­սում կու­տակ­ված բա­ցա­սա­կան հույ­զե­րը դուրս թափ­վե­ցին, պարպ­վե­ցին, բո­լո­րը բո­լո­րի ի­րա­կան դեմ­քը տե­սան, ով ին­չի է ըն­դու­նակ, ինչ մտա­վոր ու հոգևոր ար­ժեք­նե­րի կրող է։ Կա­տար­վեց «գույ­քագ­րում», ժա­մա­նակն է, որ սկ­սենք զրո­յից կա­ռու­ցել ա­մեն ինչ»,-գրում է թերթը:

Մանրամասները՝ թերթի այսօրվա համարում: