Ադրբեջանը դեմ է արտահայտվում գործող ստատուս քվոյին, բայցև առավելագույն ջանքեր է գործադրում այն պահպանելու համար. Վ.Կազիմիրով. Tert.am

1992-ին Ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման բանակցություններում ՌԴ միջնորդական առաքելության ղեկավար, իսկ մինչև 1996-ը ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահ Վլադիմիր Կազիմիրովը, Tert.am-ի հետ զրույցում անդրադառնալով ապրիլի 1-ի գիշերվանից ղարաբաղաադրբեջանական շփման գծում տեղի ունեցած իրադարձություններին, նկատեց. «Ինձ թվում է` Ադրբեջանը մի կողմից կոշտ քննադատում է, դեմ է արտահայտվում գործող ստատուս քվոյին, բայց միևնույն ժամանակ առավելագույն ջանքեր է գործադրում այն պահպանելու համար: Իսկ քանի որ նրանք դրա տակ հասկանում են մի շարք շրջանների հանձնում, ստեղծվել է արտասովոր շրջան. մի կողմից նրանք պահանջում են, որ հայերը ազատեն այդ շրջանները, մյուս կողմից՝ անընդհատ սպառնում են հայերին պատերազմի վերսկսումով: Ուստի հարց` միթե՞ հասկանալի չէ, որ նման պայմաններում, երբ հայկական կողմերը մշտապես նման սպառնալիքների են ենթարկվում և ենթարկվում են ամենաբարձր մակարդակով, պարզ չէ, որ հայկական կողմերը նման պայմաններում չեն ազատագրի այդ տարածքները»:

-Պարոն Կազիմիրով, ինչո՞ւ սկսվեցին վերջին ռազմական գործողությունները և համարո՞ւմ եք այն պատերազմ:

-Ոչ, այդ գործողությունները դեռ պատերազմ չեն, բայց սա գերակտիվացումն է այն ամենի , ինչ նախկինում էր: Շփման գծում էլ նախկինում հաճախ էին միջադեպեր արձանագրվում, բայց ոչ այս անգամվա նման: Սա արդեն ավելին է, քան միջադեպը: Կողմերը, ըստ էության, մոռանում են հրադադարի ժամանակ ստորագրված պարտավորությունների մասին: Բացի այդ, կողմերից ոչ բոլորն են, որ հարգում են մեկ այլ` մի քիչ ավելի ուշ`1995-ի փետրվարի ստորագրված համաձայնագիրը: Այն է` կրակի դադարեցման ռեժիմի ամրապնդման մասին համաձայնագիրը: Ափսոս, որ կողմերից մեկը չի ցանկանում կատարել այդ համաձայնագրերի պահանջները:

-Ի՞նչ եք կարծում, նման լայնամասշտաբ գործողություններ սկսելով ինչի՞ է ուզում հասնել Ադրբեջանը:

-Նրանց մոտ գերակա է այն մոտեցումը` հանգիստ ու դադար չտալ իրենց ձևակերպմամբ` օկուպանտներին: Դա Ադրբեջանի իշխանություններին պետք է և՛ իր ժողովրդից աջակցություն ստանալու, և՛ առավել հայրենասեր երևելու մտայնությամբ, չնայած կորուստներին, որոնք ունեն ոչ միայն հայերը, այլև իրենք: Խոսքը միայն մարդկային կորուստների մասին չէ, այլ նրա, որ սա անառողջ, հիվանդագին մթնոլորտ է ստեղծում սահմանակից շրջանների բնակիչների համար, որոնք լքում են իրենց բնակավայրերը: Այնպես որ, սա պատահական երևույթ չէ, այլ շարունակությունն է արդեն տասը տարի շարունակվող տարաբնույթ միջադեպերի: Եվ կողմերից մեկը` Ադրբեջանը, կտրականապես հրաժարվում է այս հակամարտության լուծման ընթացքում ուժ չկիրառելուց, չի արձագանքում առաջնագծից դիպուկահարներին հանելու առաջարկներին, դեմ է արտահայտվում սահմանային միջադեպերի հետաքննության առաջարկներին: Այս ամենը այդ կողմի միանգամայն բացասական, ես կասեի` ցինիկ վերաբերմունքն է նշված փաստաթղթերում ձեռք բերված պարտավորությունների նկատմամբ, որոնք ստորագրվել են նրանց հանրապետության առաջին դեմքերի մակարդակով:

-Ամեն դեպքում, Ադրբեջանի բուն շարժառիթը ո՞րն է: Արդյո՞ք միայն պարտվածի հոգեբանությունը, թե այլ, այդ թվում ներքին տնտեսական գործոններ կան:

-Ինձ թվում է` Ադրբեջանը մի կողմից կոշտ քննադատում է, դեմ է արտահայտվում գործող ստատուս քվոյին, բայց միևնույն ժամանակ առավելագույն ջանքեր է գործադրում` այդ նույն ստատուս քվոն պահպանելու համար: Իսկ նրանք դրա տակ հասկանում են մի շարք շրջանների հանձնում: Բանն այն է, որ ստեղծվել է արատավոր շրջան, մի կողմից նրանք պահանջում են, որ հայերը ազատեն այդ շրջանները և մյուս կողմից անընդհատ սպառնում են հայերին պատերազմի վերսկսումով: Ուստի հարց` երբ հայկական կողմերը մշտապես նման սպառնալիքների են ենթարկվում և ենթարկվում են` ամենաբարձր մակարդակով, պարզ չէ՞, որ հայկական կողմերը նման պայմաններում չեն ազատի այդ տարածքները:

-Տեսե՞լ եք Ադրբեջանի կողմից մի պահ գրաված սահմանամերձ Թալիշ գյուղում սպանված ու ականջները կտրած մարդկանց լուսանկարները և արդյոք սա չի՞ կարող դիտարկվել իբրև ռազմական հանցագործություն խաղաղ բնակիչների հանդեպ:

-Դա նորությո՞ւն է, չեմ իմացել այդ մասին, բայց եթե դա այդպես է, ապա որոշակի հետաքննության է պահանջում:

Շարունակությունը՝ սկզբնաղբյուր կայքում