Առանց անկախ պետականություն՝ հայության գոյատևման հարցն իսկապես կդրվեր հարցականի տակ. Կիրո Մանոյան
Նմանատիպ
Աստված մի արասցե, եթե չունենայինք անկախ պետականություն. այդ դեպքում, իսկապես, հայության գոյատևման հարցը կդրվեր հարցականի տակ: «Sputnik-Արմենիա» ռադիոկայանի հետ զրույցում նման համոզմունք է հայտնել ՀՅԴ բյուրոյի անդամ Կիրո Մանոյանը՝ խոսելով 24-ամյա անկախության ձեռքբերումների եւ կորուստների մասին:
Կիրո Մանոյանն անկախության ձեռքբերումներից առաջնահերթ առանձնացնում է հայկական բանակը եւ զինված ուժերի ձեռքբերումները: «1918-1920 թվականներից ի վեր առաջին անգամն էր, որ կարողացանք հայկական հող ազատագրել: Դա եղավ նաև համախմբման շնորհիվ: Սա իսկապես մեծ նվաճում է: Այս տարիներին ժողովուրդը ոչ միայն ձեռք բերեց, այլ նաև ցույց տվեց այն կյանքի փորձով կուտակված իմաստությունը»,-ընդգծել է բանախոսը:
Դաշնակցական գործիչն ընդունում է, որ երկրի ներսում կան շատ խնդիրներ, բայց միաժամանակ կարծում է, որ ճիշտ ճանապարհի վրա ենք: «Դաշնակցության համար Հայաստանի անկախությունը մշտապես եղել է ծրագրային նպատակ, խնդիրը՝ քաղաքական պահի հարցն էր»,-հիշեցնում է նա:
Ազգային ազատագրական պայքարի պոռթկումը, որը սկիզբ դրվեց 1988 թվականի փետրվարին, սփյուռքի համար փրկություն էր: Մանոյանի խոսքով՝ այդ պոռթկումն այն համախմբող, միացնող կետն էր, որը բացակայում էր մինչ այդ: «Այսինքն, մինչև այդ Խորհրդային Հայաստանը եղել է պատճառ, առիթ, պատրվակ՝ սփյուռքն ինչ-որ չափով պառակտելու հարցում, պաշտոնական Երևանը սփյուռքին նայում էր այլ մոտեցմամբ: Ճիշտ է, վերջին տարիներին արդեն ինչ-որ բան փոխվել էր, բայց, իրավիճակը, ընդհանուր առմամբ, այդպիսինն էր: Հետեւաբար՝ ժողովրդական այդ պոռթկումը մեծ խանդավառություն առաջացրեց դրսում»,-ասել է ՀՅԴ բյուրոյի անդամը՝ նշելով, որ հանրաքվեի օրը եղել է Կանադայում:
Ի՞նչն էր ճիշտ եւ ի՞նչը սխալ անկախության գրեթե քառորդ դարի պատմության մեջ: Հարցադրմանն ի պատասխան՝ Կիրո Մանոյանն ընդգծում է՝ բնականաբար, եւ այն ժամանակ, եւ հիմա կան բաներ, որոնք կարելի էր այլ կերպ անել: «Օրինակ՝ Անկախության մասին հռչակագիրը՝ իսկապես համահայկական հանձնառություն ստանձնող պետական կառույցի հռչակագիր է, բայց այն քաղաքական ուժը, որ իշխանության գլուխ էր եկել այդ հռչակագրից ընդամենը մի քանի ամիս առաջ՝ չուներ այդ տեսլականը»,-նկատել է նա:
Անկախ պետության կառուցման հիմքում դրված սխալներից դաշնակցական գործիչը հիշում է նաև գաղափարական այն մոտեցումը, ըստ որի, Հայաստանը համայն հայության հայրենիքը չէ, առաջին նախագահի վարչակարգի՝ Թուրքիայի հետ ինչ-ինչ նոր քայլեր ձեռնարկելը, Արցախի հարցում ունեցած դիրքորոշումը, ինչը, ի վերջո, բերեց նրա հրաժարականին: «Հիմա էլ կարելի է շատ բաներ այլ կերպ անել, և Հայաստանի Հանրապետությունը, իսկապես, վերածել այն պետության, որի գոյությամբ կհպարտանա ոչ միայն Հայաստանում ապրող ցանկացած քաղաքացի, այլ նաև համայն հայության համար այն կլինի հպարտության աղբյուր»,-նշել է ՀՅԴ բյուրոյի անդամը:
Հետևեք մեզ նաև Telegram-ում